Broodjes moeten gesmeerd

Nog vier dagen. Vandaag gaan we op Roodtour. Met twee bussen PvdA’ers uit zes steden langs die zes steden in West-Brabant. Elkaar helpen met de campagne. We eindigen in Etten-Leur voor een welverdiende hap en drank. Aan ons zal het niet liggen.

Intussen weet ik dat je onderweg van alles kunt verwachten tegenwoordig. Van een man die mijn uitgestoken roos weigerde en de onsterfelijke woorden sprak: “Steek die roos maar in je reet!” (ik was zo verbouwereerd dat ik er alleen maar heel hard om kon lachen, wat hem nog kwader maakte), tot een mevrouw die me toebeet dat die hele politiek er alleen maar zit om zichzelf te verrijken en dat ik eerst maar eens moest proberen van haar inkomen rond te komen.

Speciaal voor die mevrouw een versje dat ik schreef.

Broodjes moeten gesmeerd

zo wordt je goede wil verkracht
incasso’s spreken van je schuld
je vraagt de deurwaarder geduld
dat je zelf ook hebt opgebracht

dan word je door je zelf verdacht
van wanbetalen, plichtverzaken
je kunt niet meer balans opmaken
want zelf heb je niets ingebracht

men noemt het bijstand en je lacht
zij staan erbij en lachen mee
en iedereen kijkt heel tevree
terwijl jij op een wonder wacht

wie staat je bij? je hebt geen macht
en naast je leeft de ander langs
je onmacht en je klamme angst
omdat je zo niet wil verkracht