Prijzenoorlog

Het mooiste boek, de hardste loper, de hoogste kijkcijfers, de beste leraar, de goedkoopste verzekering, het grootste leger, de lekkerste pindakaas, de hoogste citoscore, het witste wasmiddel, het ongelofelijkste filmpje op youtube, de laagste rente.

Competitie, competitie, competitie. Kom op, jongens! Het kan best nog mooier, beroemder, goedkoper, beter, dreigender, harder, ongelofelijker, gelukkiger, machtiger! De mannenwereld van wie de grootste heeft en het verst kan pissen. Grommen en blazen naar elkaar. Wantrouwen zaaien. Specsavers en Hans Anders. Obama en Putin.

Kinderen die ervan dromen de beroemdste te worden. Scholen die de excellentste moeten worden. Ziekenhuizen waarin het minst gestorven wordt. Want alleen dan word je beloond. En maar denken dat meten weten is.

Nu weer de strijd om het beste raadslid. Wie bepaalt dat? Hoe bepaal je dat? En worden raadsleden beter van het zoeken naar de beste? Ik heb er zo ontzettend genoeg van.

Doe mij maar de vrouwenwereld van samenwerken, zorgen voor elkaar en elkaar wat gunnen. Proberen gewoon goed te zijn in wat je doet. Ook als raadslid. Ik kan niet beloven dat me dat elke dag gaat lukken. Maar ik zal mijn best doen en ik weet zeker onze andere kandidaten ook. (Ik ben die aardige mevrouw rechts.)