Energietransitie

In het vorige artikel op deze website gaf May Rijnen aan dat Etten-Leur weinig grote veranderingen staat te wachten in 2017. Etten-Leur is nagenoeg af. Afgelopen week werd bekend dat in 2016 de bevolking met 204 is gestegen naar 43.036 inwoners op 1 januari 2017. Toch zijn er nog wel grote uitdagingen voor onze gemeente te behalen in de toekomst. Die weliswaar niet zo zichtbaar zijn als een zwembad of nieuw te bouwen Brede School en Nieuwe Nobelaer.

In december heeft minister Kamp namelijk de energieagenda gepresenteerd. Daarin staat onder andere dat het aardgas uit de Nederlandse samenleving moet verdwijnen. Dat de wettelijke verplichting voor aansluiting op het gasnetwerk in 2018 komt te vervallen. En dat er geen gasleidingen meer worden aangelegd in nieuwbouwwijken. De ambitie van dit kabinet is het om de CO2-uitstoot binnen 34 jaar naar nul te brengen. Daarvoor worden de windmolenparken op zee uitgebreid, de verwarming van woningen, gebouwen en tuinkassen wordt duurzaam gemaakt en vanaf 2035 zijn er alleen nog maar elektrische auto’s te koop. Of auto’s die op waterstof rijden.

In 2040 is het gas eruit en in 2050 zijn we dus Klimaatneutraal, of Energieneutraal zoals het ook genoemd wordt. We produceren in ieder geval niet meer CO2 (stikstof) dan de natuur kan omzetten in O2 (zuurstof). Het negatief effect van CO2 op ons wereldklimaat is daarmee gestopt en hopelijk zelfs teruggedraaid. Dat is ambitieus, om iedereen op de wereld van die noodzaak te overtuigen en te bewegen een bijdrage te leveren. Maar het kan. We hebben soortgelijke opgaven eerder volbracht. Zij het op kleinere schaal. Het gat in de ozonlaag werd groter door het gebruik van CFK’s in onder andere koelkasten. Met het risico dat we blootgesteld werden aan kwalijke straling van de zon, met het gevolg een grote kans op kanker.

Etten-Leur staat ook voor de opgave om een bijdrage te leveren aan een klimaatneutrale wereld. Wij hebben ons, automatisch met de landelijke overheid en nu ook met de regio, verplicht als regio die opdracht in 2050 te volbrengen. Dat is nog wel zoeken met elkaar. Hoe gaan we dat doen? De eerste voorzichtige stapjes worden gezet. We hebben een wethouder met duurzaamheid in zijn portefeuille. We hebben een nieuwe ambtenaar aangetrokken die verantwoordelijk (?) is gesteld, mede voor duurzaamheid, en we liften mee op regionale programma’s. Hier en daar geeft de gemeentelijke organisatie zelf het goede voorbeeld door het gebruik van enkele elektrische voertuigen. Maar evengoed wordt de klimaatinstallatie van het gemeentehuis uitgebreid met een nieuw aan te leggen gasleiding en twee gasgestookte CV-ketels, HR. Tjonge. Tuurlijk, paradeplaatje is de nieuw te bouwen wijk zonder gasaansluitingen en met de zogenaamde ‘nul op de meter-huizen’.

Zelf gaan we het ook merken. Er wordt steeds vaker op eenieder een beroep gedaan om een bijdrage te leveren. Moreel zijn we het aan onszelf en aan ons nageslacht verplicht anders om te gaan met energie.
We isoleren onze woning, we nemen wat vaker de fiets of het openbaar vervoer en laten de auto staan.

Zelf hebben wij inmiddels onze woning voorzien van zonnepanelen en ben ik me aan het oriënteren of we de zelf-opgewekte energie in de nabije toekomst zelf kunnen opslaan. Want onafhankelijk zijn van het elektriciteitsnet en haar energiemaatschappijen lijkt mij een grote stap voorwaarts. Tevens maak ik deel uit van twee regionale werkgroepen waar ondernemers, onderwijs, overheid en betrokken burgers samenwerken om de regionale bijdrage aan de energietransitie te vergroten. Dit is bijzonder interessant en belangrijk. Ik draag daar graag mijn steentje aan bij. U toch ook?