Lang gewacht, niet stil gezwegen

Gisteren reden Hans Wierema en ik naar Utrecht voor een gesprek met partijvoorzitter Hans Spekman.

Dat zit zo: op 27 april 2013 waren we in congres bijeen. Op de agenda stond de Resolutie Van Waarde en daarover stelde ik als afgevaardigde namens onze afdeling enkele vragen aan het partijbestuur. Omdat het vragen zijn die niet 1-2-3 te beantwoorden zijn, beloofde Hans Spekman dat hij later schriftelijk zou reageren, en de antwoorden op onze vragen op de landelijke website zou publiceren.

Het ledenblad Rood informeerde een paar maanden later telefonisch of we al antwoorden hadden gekregen. Ik had er wel al een paar keer om gevraagd, maar we hadden ze nog niet gekregen. De redactie van Rood stelde voor dat ik onze vragen zou toelichten in een artikel. Dat zouden ze dan daarna voorleggen aan Spekman en zijn reactie meteen meenemen. Strak plan.

Ik schreef dus een artikel en stuurde dat naar Rood. En daarna werd het stil. Toen Rood een paar weken later op de mat viel, stond het artikel er niet in en op mijn vragen daarover kreeg ik geen reactie.

Begin februari 2014 werd er eindelijk door het partijbestuur gereageerd. Ze waren onze vragen niet vergeten, maar omdat iedereen het druk had met de gemeenteraadsverkiezingen moesten we nog even wachten op antwoord. Met excuses. Excuses aanvaard.

Toen er na de verkiezingen geen antwoorden kwamen, trok ik maar weer eens aan de bel. Er kwam een reactie. Ze waren onze vragen niet vergeten, echt niet, maar omdat iedereen het druk had met de Europese verkiezingen, moesten we nog even geduld hebben. Met excuses. Excuses aanvaard.

Maar na de Europese verkiezingen kwamen er nog geen antwoorden. Toen werd het ons eigen afdelingsbestuur ook te gortig en er ging een e-mail naar het partijbestuur. En toen kwam er eindelijk schot in de zaak. Er werd een afspraak voor een gesprek met Hans Spekman gemaakt en er zou iemand van het ledenblad Rood bij het gesprek aanwezig zijn die er verslag van gaat doen in het ledenblad en op de landelijke website. Met excuses. Excuses aanvaard.

Gisteren was dus het gesprek. Het was een zinnig onderhoud en de redacteur van Rood stuurt zijn verslag binnenkort aan ons toe, voordat het wordt gepubliceerd. We wachten dat verslag dus even af. Wie zolang niet kan wachten en/of niet meer weet waarover onze vragen gingen: Vragen aan het partijbestuur over de participatiesamenleving

Toen we terugreden kwamen we tot de ontdekking dat we helemaal waren vergeten een foto te maken. Waarvoor excuses.