Vorm
Dit zouden we vroeger een knipseltje noemen. Nu heet het een screenprint of screendump. Het gaat over iets ergs dat vorig jaar in mei gebeurde, ergens in Nederland. Ik had het bewaard en kwam het net weer tegen.
Wat het erge was dat toen gebeurde doet er even niet toe. Maar dat een burgemeester tegenwoordig via de media aan het nieuwsgierige publiek komt vertellen wat het nieuwsgierige publiek zelf ook allang kan snappen (moeder heeft erg veel verdriet), dat bleef bij mij haken.
Burgemeesters gaan tegenwoordig dus ook over de publieke vormgeving van particulier verdriet. Omdat kennelijk de verwachting leeft dat het publiek dat wil. Dat verdriet onmiddellijk een vorm krijgt waarin je als buitenstaander mee kunt doen. Participeren, zeg maar. Zelfs als je als publiek de moeder in kwestie helemaal niet kent.
En dus moet je als moeder die iets heel ergs is overkomen in je ontreddering niet alleen ineens de burgemeester – en de media – ontvangen, maar ook met je familie stante pede nadenken over de vormgeving van je verdriet. Om het grote publiek aan zijn gerief te helpen, want dat wil meeleven. Zeg in zo’n situatie maar eens nee.
En dan komt de burgemeester ook nog aanzetten met maatschappelijke organisaties. Die verstand van de vormgeving van jouw verdriet hebben en weten wat het grote publiek wil.
Er zullen vast moeders zijn die zich door al die media-aandacht en steun van de burgemeester en de maatschappelijke organisaties en het grote publiek getroost voelen. Niet dat hun verdriet daar minder onmetelijk van wordt, maar toch.
Maar ik zou alle burgemeesters van Nederland willen oproepen moeders met onmetelijk verdriet zelf hun verdriet te laten vormgeven. Voor zover je verdriet überhaupt kunt vormgeven, natuurlijk. Help zo’n moeder in stilte en ga wat nuttigers doen. Bijvoorbeeld het vormgeven van steun van het grote publiek voor het legaliseren en reguleren van wietteelt.
Wat zegt u? Dat wil het grote publiek helemaal niet? Dan schakelt u toch gewoon wat deskundigen in. Er zijn vast wel maatschappelijke organisaties die er verstand van hebben hoe je het zo moet vormgeven dat je het grote publiek meekrijgt. Dat heet in modern Nederlands Een Uitdaging. Zet ‘m op, burgemeesters!
