Samenloop voor hoop, Etten-Leur

Gisteravond na middernacht met vele anderen een paar rondjes meegelopen in de Samenloop voor hoop.

Er wordt vierentwintig uur gelopen, bij toerbeurt. Ik heb zelf niet veel met het geloof dat mensen, ook mijn eigen man, die zijn overleden aan kanker bijzonderder zijn dan mensen die van de keukentrap vielen, en ik word altijd wat kriegel van het volksverzet tegen kanker – in mijn beleving in de eerste plaats een welvaartsziekte. Zeker als dat volksverzet zulke excessieve vormen aan begint te nemen als Alpe d’Huzes.

Maar mijn eigen reserves hoeven nog niet te betekenen dat ik de oprechte intenties van anderen niet respecteer of niet graag wil delen. En de Samenloop voor hoop in Etten-Leur was mooi en verstild. Het was donker en fris, sterren aan de heldere hemel, mensen liepen met brandende fakkels, de atletiekbaan was rondom afgezet met honderden gedenkkaarsjes in witte papieren zakken, en toen wij er waren speelden Joop en Philien op gitaar en viool mooie weemoedige muziek.

Het was voortreffelijk georganiseerd. De deelnemende groepen en organisaties zorgden in kraampjes voor extra sponsorinkomsten met de verkoop van zelfgemaakte cadeautjes en lekkernijen, deelnemers die ’s nachts zouden lopen hadden langs de rand van de baan hun tentjes opgeslagen, zodat je af en toe in het donker langs enorm gesnurk liep. Er stond een ambulance klaar voor het geval dat. En plaatselijke musici brachten sfeer met hun muziek. En het gaat, dat is goed, veel geld opbrengen voor onderzoek naar kanker. Heel bijzonder om mee te maken.