Extremen

De modetrend van dit jaar is populisme en haat. Van alle kanten roept iedereen de meest verschrikkelijke dingen naar elkaar en verbergt zich achter de vrijheid van meningsuiting.
Ik zou graag willen dat ik het recht zou hebben op vrijheid van nuance.

Steeds minder mensen zijn capabel om het midden te kiezen, bang om niet gehoord te worden en te verliezen wat ze hebben, of zich tekort gedaan voelen.
Er wordt niet meer gekeken naar een ander. Het is ieder voor zich.

Wat je dan krijgt, is een uitgebreide diarree van verwensingen en beschuldigingen, met als katalysator de boze en teleurgestelde mannetjes en vrouwtjes in Den Haag die, jammer genoeg, veel zendtijd krijgen op radio en tv.

Hadden we in het begin vooral Wilders om ons zorgen over te maken, en een paar meelopers van traditionele partijen, nu heeft ook ‘de andere kant’ in dit debat een eigen partij. We hebben nu niet alleen een partij van boze, blanke Nederlanders, maar er zijn dus ook verzuurde, zielige medelanders die ik liever gewoon als Nederlanders zie, maar die zich nu op zo’n manier groeperen dat ze automatisch in een hokje geduwd worden.

Die laatste partij heet DENK. Ze zetten zich in voor tolerantie en verdraagzaamheid. Dat is als een bakker die vertelt dat je beter geen brood kan eten. Partijen als de PVV en DENK draaien op onvrede van hun achterban. Als er tolerantie en verdraagzaamheid was, dan hadden beide groepen het onderling wel eens geworden.

Gewoon bij elkaar komen, oplossingen zoeken voor je onvrede en accepteren dat je hier en daar iets toe moet geven op de ander. Verder laat je elkaar gewoon met rust.
Het midden zoeken, altijd in gesprek blijven en verschillen juist als een pluspunt zien, dat is tolerantie.

Ons recht op vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Er is in het verleden hard voor gestreden en het maakt dat we niet al onze woorden op een weegschaaltje hoeven te leggen. Het probleem is echter dat er nu zo hard aan dit recht getrokken wordt, door degenen die zeggen dit recht belangrijk te vinden, dat dit recht daardoor juist in gevaar gaat komen.

Woorden kunnen, verkeerd gebruikt, als wapen dienen. Het is olie op het vuur en een loden bal in de nek van individuen die het al moeilijk genoeg hebben om het gewicht van hun eigen leven te kunnen dragen.

Mijn hoop is dat deze trend snel veroudert en de groep die ook liever zoekt naar oplossingen weer in de meerderheid komt.